γυαλίζει η μέρα γύρω μου
ρολόι της θύελλας σακατεμένο
ανατέλλει και φτάνω
αντικρύζω τη λεύκα πέτρινη
και πέφτει το φεγγάρι σκάλα ανάλαφρη
λιώνει αμέσως σαν κρίνο στα χέρια μου
δεν το φοβάμαι
ξεχώρισα το νόημα απ’ τη λέξη
τον δρόμο απ’ την πέτρα
τα δέντρα απ’ ό,τι άλλο
ένα βήμα και τί ν’ απόγινες
Πρώτη δημοσίευση:https://thraca.gr/2022/03/%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%cf%8e-%ce%b1%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%cf%87%ce%bf%cf%81%cf%8c-%ce%ba%ce%b1%ce%b9.html?fbclid=IwAR2tEnDv1B9samCmX-ZTTpRhTQnpaGoeWZC5KZJuTOQ3B-C0jeDByxECztk