μια
σούστα κάτι δαχτυλίδια και μερικά νομίσματα
φάνηκαν
στην ακτινογραφία του στομαχιού της γιαγιάς
κοιτούσαμε
ώρα την εικόνα χωρίς να καταλήγουμε
αν η
τρέλα είναι κληρονομική ή την κολλάς
για
χρόνια μετά δεν μας πλησίαζε
ήταν μισή
γιαγιά μισή ελαφίδα
με
λασπωμένες οπλές
φοβόμασταν
ότι θα μας λέρωνε τα ρούχα
θα
φύτευε μέσα μας φθινοπωρινούς σπόρους
που θα
μας κάλυπταν σαν ζιζάνια
κρατώντας
τους όρκους του πατέρα μου
πίσω απ’
τον αφαλό της
μου είπε
πως είχε πάει με πολλά αγόρια κι ελάφια
μια φήμη
λέει ότι μια φορά την βρήκαν
μέχρι
και με τον παπά
δίπλα
στο ρυάκι