οι τσιγγάνες έρχονται πάντα πριν το πρώτο χιόνι
λες και προβλέπουν την έκλειψη
που γεννιέται απ’ τον πρόωρο πνιγμό του φθινοπώρου
η ξύλινη πλάτη της κοιλάδας ραγίζει
κάτω απ’ το βαρύ σώμα του ανέμου τόσο ανεπαίσθητα
όσο η μεταμόρφωση απ’ το σφιχτό κουκούλι στη χρυσόμυγα
το χώμα ανάστατο αντιστέκεται στα βήματα
καθώς διώχνει τα σκουλήκια της βροχής από τα μάγουλά του
τις τελευταίες μέρες του φθινοπώρου
το απόγευμα καλύπτει γρήγορα τον ουρανό
κι έτσι οι μικρές κατάρες βουτάνε στα μάτια
τόσο απροσδόκητα σαν φρουτόμυγες
λένε πως πρέπει να τις αφήνουμε να περνάνε το κατώφλι μας
και να τις φιλοξενούμε καθώς πρέπει
αλλιώς ρίχνουν κατάρες στα παιδιά μας
η γυναίκα του γείτονα έμεινε έγκυος τρεις φορές
και κάθε φορά το έχανε
αφότου έδιωξε μια τσιγγάνα
για να κοπάσει τα μάγια
η γιαγιά κρεμάει σκόρδα στην άκρη του κρεβατιού
και έχει φυτέψει μια σημύδα
ακριβώς έξω από το παράθυρο
όταν το πρώτο φως αγγίζει τα κόκκαλα της σημύδας
ακούμε καθαρά το μοιραίο λουλούδισμα
τα χτυπήματα στο τζάμι
τα αόρατα δάχτυλα