1. Εισαγωγή
Ήρθε στα
όνειρά μου μια μάγισσα που κάηκε στην πυρά.
τριών
μηνών έγκυος.
ήρθε στα
όνειρά μου με εικόνες μικρών κοριτσιών κρεμασμένων.
τα κορίτσια
κρέμονταν απ’ το ταβάνι.
σώματα
κοριτσίστικα. τα πόδια τους αιωρούνταν στο κενό.
και με το
ζόρι ανασαίνω
με το
ζόρι ανασαίνω
το ζόρι
ανασαίνω
ζόρι
ανασαίνω
ανασαίνω
2. Η γέννα του νεκρογέννητου
εκείνη τη
νύχτα έφερε στον κόσμο ένα νεκρογέννητο κορίτσι στα όνειρά της
όπως όλες οι
μανάδες πριν απ’ αυτήν
εγκυμονούσε το
νεκρογέννητο για λίγο καιρό
στο κρεβάτι
της στο δικό της δωμάτιο
κανείς δεν
ήταν δίπλα της
γεννούσε και ήταν
άφωνη
δεν φώναξε
δεν ούρλιαξε
ήταν εντελώς
βουβή
όταν
ελευθέρωσε το παιδί απ’ το κορμί της
το παιδί
που δεν ανέπνεε
δεν ούρλιαζε,
δεν
κουνιόταν
το κάλυψε μ’
ένα λευκό σεντόνι
κανείς να μην
τύχει και το δει
το
νεκρογέννητό της
τότε ήταν που
μάτωσε το κρεβάτι της
και σε μια
στιγμή βρέθηκε σ’ ένα λευκό νοσοκομείο
ξαπλωμένη
κοιτάζει μακριά από μας
ο άντρας πλησίασε
να την αγγίξει
ΑΥΤΗ ΤΗ
ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ
Δεν νιώθει
τίποτα πια
ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙ
ΤΙΠΟΤΑ / ΝΙΩΘΕΙ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
άδεια
μένει στο
κρεβάτι
ήρεμη
για μερικά
λεπτά
λικνίζεται
για μερικές
ώρες
χωρίς βάρος
για μερικές
μέρες
τίποτα δεν έμεινε
πουθενά
για μερικούς
μήνες
πού είναι η ζωή που
γέννησα;
για μερικά
χρόνια
για ένα μέρος
της ζωής της
κάλυψε το
νεκρό μωρό της
κανείς μην
τύχει και το δει
κάλυψε τη
νεκρή της
κόρη μ’ ένα
λευκό σεντόνι
κανείς μην
τύχει και τη δει
σωριάζεται
με όλο της το βάρος
η καρδιά της
ματώνει
3. Από Μια Νύχτα Σ’ ένα Πρωινό
Αν σε βρω και με βρεις
Υπόσχομαι / θα μένω μαζί σου
όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς.
Θα στέκω απέναντι στους δαίμονες / μαύρες σκιές
/κυκλώνουν τα κορμιά μας.
Γιατί τώρα ξέρω ότι
είναι μόνο σκιές
Υπόσχομαι/δεν
θα φεύγω όταν νιώθω
άσχημη /
βρώμικη / χοντρή / αηδιαστική/
ανάξια να ζω
/ κι αν δεις τα μάτια μου
γεμάτα φόβο
υποσχέσου μου
/ δεν θα με κρίνεις
ούτε θα με
σιχαθείς /αλλά θα καταλάβεις / φοβάμαι.
Όταν είμαι
αδύναμη κι εξαντλημένη
όταν
εξαφανίζεται το πρόσωπό μου
όταν δεν
βλέπεις τίποτα πια σε μένα
όταν μπερδεύω
τη νύχτα με τη μέρα/ περιφέρομαι στο δάσος
όταν όλοι
γελάνε και
όλοι σου λένε
τρέχα /
τρέχα!
Τότε μείνε.
Θα γίνεις
σάρκα στο σώμα μου.
Αν με βρεις /
αν σε βρω / και τότε συναντηθούμε
το ξέρω τώρα/
αν δεν ζω σαν και σένα / δεν σημαίνει
ζω λάθος
/ζεις λάθος.
Σημαίνει
ζούμε κι οι δυο όσο καλύτερα μπορούμε.
Και όταν /
έρθουν οι μεγάλοι θάνατοι
θα σου κρατάω
το χέρι / θα μου κρατάς το χέρι
και δεν θα
φοβόμαστε πια.
Θα πέσουμε
σαν δυο σταγόνες στον ωκεανό.
Μτφ: Μαρουσώ Αθανασίου
Μτφ: Μαρουσώ Αθανασίου
Πρώτη δημοσίευση: http://www.thraca.gr/2019/10/katja-gorecan.html